Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΗΣ ΥΠΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

Η Υπατία έζησε στην Αλεξάνδρεια στα μισά του 4ου με αρχές του 5ου αιώνα μ.Χ. (355 - 415). Ήταν φιλόσοφος, μαθηματικός και αστρονόμος. Διακρίθηκε για την ηθική και την ευγένειά της και δίδαξε σύνεση και σοφία.

Πατέρας της ήταν ο Θέων, λόγιος και μαθηματικός με πολύ καλές γνώσεις στην αστρονομία. Διδάχθηκε από αρχαία κείμενα του Ευκλείδη και του Πτολεμαίου. Μαζί με την κόρη του είχα αποκτήσει αλεξανδρινή υπηκόοτητα, και επισημάνετε αυτό καθώς ήταν πολύ δύσκολο να έχει κανείς εκέινη την εποχή, αφού την έδινε ο ίδιος ο βασιλιάς! Η ίδια συνέχισε το έργο του πατέρα της, διδάσκοντας φιλοσοφία, μαθηματικά και αστρονομία. Η φήμη της εξαπλώθηκε γρήγορα, έχοντας ως αποτέλεσμα, από όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας να καταφθάνουν στην Αλεξάνδρεια για να σπουδάσουν φιλοσοφία. Σε όλη της τη ζωή η Υπατία αποτέλεσε πρότυπο αρετής, εγκράτειας και σωφροσύνης. Αν και ήταν όμορφη, ποτέ της δεν ενδιαφέρθηκε για την ομορφιά του σώματός της. Ντυνόταν κόσμια και μέχρι το τέλος του βίου της, παρέμεινε παρθένα. Με την πνευματική της κατάρτιση, τη ρητορική της δεινότητα, την πολύπλευρη προσωπικότητά της και την ηθική της οντότητα η Υπατία κέρδισε την εκτίμηση και τον σεβασμό του λαού της Αλεξάνδρειας, καθώς και των αλεξανδρινών πολιτικών, οι οποίοι την επισκέπτονταν όταν αναλάμβαναν τα καθήκοντά τους.

Υπήρχε όμως και η άλλη πλευρά. Κατά την περίοδο 412-415 ο Κύριλλος άρχισε έναν αγώνα κατά του Ελληνικού πνεύματος, εκδιώκοντας από την πόλη όλους τους μη ορθόδοξους χριστιανούς. Φυσικά αυτός ο διωγμός έλαβε χώρα και για την επέκταση της θρησκευτικής του δικαιοδοσίας στις υποθέσεις της κρατικής διοίκησης. Την σαρακοστή λοιπόν του 415, ενώ η Υπατία επέστρεφε στην κατοικία της, μετά από τον συνηθισμένο περίπατό της στην πόλη, μια ομάδα χριστιανών (Παραβολάνοι ομάδα νεαρών που λειτουργούσαν ως στρατιωτικό σώμα του πατριάρχη)- (για ποιόν λόγο να χρειάζεται πατριάρχης φρουρά ή μυστικό στρατό;) την έσυραν στην εκκλησία Καισάρειον, όπου ξέσχισαν τα ρούχα της και κομμάτιασαν το σώμα της με όστρακα. Έπειτα, αφού έσυραν τα κομμάτια της σε ολόκληρη την πόλη, τα κάψανε στην πυρά έξω από την Αλεξάνδρεια, στην θέση Κίναρον.

Ένας λοιπόν "άγιος" που εορτάζεται από την ρθόδοξη εκκλησία, έπρεψε όλοο αυτό για να μην χάσει το "ποίμνιον" του. Κατέστρεψε πολιτισμό, έσφαξε αθώους, τιμώρησε αλλόθρησκους και έδρασε αντι-χριστιανικά ώστε να μην χάσει ο θεός την θέση του στην καρδια του ανθρώπου...! Τον γιορτάζουμε ΔΥΟ φορές στην ορθόδοξη πίστη ώστε να μην ξεχνάμε το "θεόπνευστο" έργο του, και να θυμώμαστε την άγιο ψυχή του.

Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Αν κάναμε έναν απλό περίπατο σε μια τυχαία πόλη της Ελλάδος και ρωτούσαμε κάθε είδους μορφωτικού επιπέδου ανθρώπους, "ποιά ήταν η Ορσηίδα στην ιστορία και ποιός ο ρόλος της;", το 90% ίσως και παραπάνω να μην γνώριζε. Αν κάναμε το ίδιο και ρωτούσαμε κάτι από την εβραϊκή μυθολογία; Θα'ταν το ίδιο ποσοστό αλλά σε αντιστροφή, δηλαδή το 90% και κάτι παραπάνω θα'ξερε να απαντήσει και με ακρίβεια κάποιο μέρος του ποσοστού.

Η εικόνα μας δείχνει την Ορσηίδα, την μητέρα όλων των Ελλήνων, καθώς παντρεύτηκε τον γιό του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, Έλληνα. Η ιστόρια ξεκινάει μετά τον κατακλυσμό, οι δύο ήρωες (Δευκαλίων και Πύρρα) πήγαν στο μαντείο των Δελφών να πάρουν έναν χρησμό, που θα τους έδειχνε τον τρόπο να ξανα γεμίσει ο τόπος έλληνες και ελληνίδης. Η Θέμιδα τους είπε λοιπόν πως αν θέλουν να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να καλύψουν τα πρόσωπά τους και να πετούν πίσω από τις πλάτες τους τα οστά της μητέρας τους! Αφού ερμήνευσαν τα λόγια της, κατάλαβαν πως μητέρα εννοούσε την Γη και οστά τις πέτρες. Έτσι κάθε πέτρα που πετούσε ο Δευκαλίων "σήκωνε" άντρα, ενώ το αντίθετο για τις πέτρες που πετούσε η Πύρρα. Στην πρώτη πέτρα που πέταξε ο Δευκαλίων βγήκε ο Έλληνας, ο γενάρχης του έθνους! Με την πρώτη πέτρα της Πύρρας ήρθε η Ορσηίς. Μαζί έκαναν 3 γιούς. Τον Δώρο, τον Αίολο και τον Ξούθο. Ήταν οι πρώτοι αρχηγοί των Ελλήνων. Οι απόγονοι του Δώρου ήταν οι Δωριείς, του Αιόλου οι Αιολείς. Ο Ξούθος έκανε δύο γιούς τον Αχαιό και τον Ίωνα. Οι απόγονοί τους ήταν οι Αχαιοί και Ίωνες.

Κάπως έτσι λοιπόν η μητέρα όλων των Ελλήνων έδωσε ζωή στο έθνος μας. Μια μητέρα που έμεινε στην αφάνεια για να πάρει την θέση της μια Σάρρα. Η εβραία μάνα που έδιωξε το νόθο παιδί του αντρός της και προσπάθησε να το σκοτώσει δύο φορές. Αυτή δισάσκεται στα σχολεία. Η ιστορία της Ορσηίδας χάθηκε μαζί με την ελληνική συνείδηση..